gelmiş geçmiş en büyük askeri dehalardan kabul edilir. savaş arenasında bunu defalarca kanıtlamıştır. korsika'dan başlayıp dünya tarihine uzanan bir hikaye napolyon'unki. '60'ın üzerine savaşa katıldım, başlangıçta bilmediğim hiçbir şey öğrenmedim' sözü kibirli bir ifade gibi dursa da konu napolyon olunca hak vermeden edemiyor insan.

askeri anlamda yaptığı büyük yeniliklerden birini şu sözüyle özetleyebiliriz: 'ordular mideleri üzerinde yürür'

önceki yıllarda savaşlar için gereken erzak ihtiyacı merkezden karşılanıyordu. uzayan savaşlarda bu çok büyük sıkıntı oluşturuyordu. ikmal hatları aksadığında orduda isyan patlak veriyordu. napolyon ordunun içinden -topçu sınıfı- gelen biri olduğu için bu durumu iyi analiz etmişti. ordu merkezden gelecek erzağı beklememeliydi. napolyon buna çözüm olarak ele geçirdiği yerlerin kaynaklarını kullanma yoluna gitti. gittikleri yerlerin erzak depolarına çöküyorlardı, ekinleri biçiyorlardı, ne varsa onu kullanıyorlardı. böylece ordu çok daha uzun süre savaşa devam edebiliyordu.

dönemin fransız ordusundan da bahsetmek lazım.

diğer ülkelerden farklı olarak devrim sonrası fransa, milliyetçilik akımını askeri alana çok doğru kanalize etti. fransızlar artık kral veya soylular için savaşmıyordu, kendi ülkeleri için savaşıyorlardı ve bunun bilincindeydiler. avrupa'nın neredeyse tamamıyla savaş halinde olmalarına rağmen insan gücü olarak çok sıkıntı çekmiyorlardı. çünkü neredeyse eli silah tutan herkes orduya akın akın katılıyordu. o zamana kadar savaşlarda soylu aileler ordu hızını çok düşürüyordu. değerli eşyalarını, yiyecek-içeceklerini, eşlerini-metreslerini yanlarında taşıyorlardı. ordunun manevra kabiliyetini düşürdükleri yetmediği gibi, savaşın anlamını da sorgulatıyorlardı. fransız ihtilali sonrası fransız ordusu artık bu konuyu aşmıştı. ordu demek halk demekti. ne para ne pul, yanlarında sadece topları/tüfekleri vardı. emir-komuta zincirine harfiyen uyuyorlardı. ordu eskisine göre çok daha hızlı ve motiveydi.