bir fenerbahçeli olarak çarşıya ne kötü ne de iyi bir his beslemiyordum ta ki gezi parkına kadar. ilk günü harbiye'den taksim'e girmeye çalışıyorduk, mehter takımı misali ancak 1 ileri 2 geri şeklinde direnirken, birkaç saat sonra yılmış bir şekilde sarı dolmuşların olduğu tarafta yere çöktük, akşamı ederiz diye düşünüyordum, burası kolay kolay ilerlemez derken gümbür gümbür bir ses duydum etraftan, ayağa kalktım, maçka tarafından harbiyeye bağlanan kısımda çarşı grubunu gördüm, ellerinde bir pankart, kolkola girmiş bir yığın insan, bağıra bağıra yanımızdan geçtiler, biz de arkalarından, polislerin karşısına dikildik, gaz yiyip geri koşma anını bekliyoruz ancak geri koşulmadı ve saatlerdir mekik dokuduğumuz ve bir gram ilerleyemediğimiz yerde, en önde bayrağı alan çarşı 30 dk'da yolu açmıştı ve ilerliyorduk, sanırım gezi parkına o bölgeden ilk giren topluluk da çarşı önderliğinde biz olmuştuk. o gün bugündür de çok sever, ayrı bir sayarım kendilerini.