sevemediğim, okuyamadığım kitaptır. yıllar sonra bir kitabı yarıda bıraktırmıştır bana, dayanamadım. ellinci sayfa civarında bıraktım.

her okuduğum sayfasındaçavdar tarlasında çocuklar - j.d. salinger,ekmek arası - charles bukowski, john fante'nin arturo bandini'nin çocukluk ve ilk gençlik dönemlerini anlattığı kitapların taklitçi havasını buldum. yazar, yeraltı edebiyatı ve beat kuşağı havasında yazmaya çalışmış ancak sadece çalışmış. bu kadar itici, taklit kokan bir anlatım olamaz.

alper kamu(zannediyorum albert camus'dan çağrışım) 5 yaşında bir çocuk. çocuk çok derin kitaplar okumuş, felsefe, psikoloji bilgisine sahip, ukala, adeta yirmili yaşlarda bir genç kişiliğine sahip. böyle bir karakter görünce sadece "neden?" sorusu aklımda canlandı. gerçekten, neden? 5 yaşında olması onu daha çekici ve sevimli hale mi getirir? bunca bilgiye hayatının hangi döneminde ulaştı ve böylesine değişik bir insana dönüştü bu çocuk? bu çocuğun bu durumunu çevresinde görebilen yok mu? bana family guy'dan stewie griffin'i hatırlattı. o da böylesine bilgili, şiddet bağımlısı, hayata tepkili ve ailesi söylediklerinden tek bir kelime bile anlamıyor. kendime şu soruyu sordum stewie'i seviyorsun, bu uç karakter hoşuna gidiyor ancak alper kamu'yu neden sevemedin? ne eksikti? henüz cevabını bulamadım sevgili youserlar.

kitaptan pek bir beklentiniz olamamalı. keyif verir belki ama ondan ötesine gitmez, belki yüzünüzü gülümsetir bazı noktalarda ki ben tiksinti yüzünden bunu da yaşayamadım. bu kitabı okumak bir otobüste yolculuk yapmak gibi, sizleri şaşırtacak sahnelere şahit olabilirsiniz veya değişik tipte insanlar görebilirsiniz ancak otobüsten indikten sonra onlar hayatınızdan silinmeye başlar. ertesi gün zaten hiçbirini hatırlamıyorsunuzdur. belki bir yaşlıyla yaptığınız saçma bir sohbetten birkaç bölüm aklınızda kalacaktır o da ancak o sözlerde hayatınızdan bir parça görmeniz sonucunda mümkündür.