bir sürü ayılıp bayılıp ayraç almama rağmen gene de yaptığım iş!
bununla da bitmez ki... altını çizerim bazı cümlelerin , kelimelerin...
üstüne üstlük, bilmediğim şeyleri kitabın kenarına yazarım soru işareti koyarım ve açıklamasını bulup yine kitabın o bölümüne eklerim.

okuduğum bölüm nasılsa artık, ona göre ruh halimi yansıtan şeyler yazarım...

mesela zeliha'nın abu talip kuttubayev'in öldüğünü öğrendiği bölümde bööööö! diye ağlamışım, kitap ıslanmış gözyaşlarıyla ! ben de : dünya ne kadar kötü bir yer diye ağlak bir sürü cümle yazmışım. yamuk yumuk bir yazıyla hem de. niye düzgün yazmamışım? eee! hala ağlarken not almışım ondan. (bir de otobüste okuyordum o sebepten)
bi de seneler geçtiği halde kitabın o bölümünü ile karşılaşınca yeniden ağlıyorum!
ve aynı şeyleri hissediyorum!
abu talip ölmemeliydi... ;(