iki tane var bende, herkeste olduğu gibi. birini çok severdim, kaybettik 2,5 yıl önce. diğerini sevemedim hiç. kusurlarından, ilgisizliğinden falan değil, bildiğin kötü insan bu. anneme etmediğini bırakmamış, tüm ailesini her zaman zor durumda bırakmış, kendisi gününü gün etmiş. yaşıyor hala. bayramlarda anca görüyorum.

diğer dedem, babamın babası, canımdı benim. tanıdığım en iyi insandı. geçirdiği beyin kanaması sonucu 9 yıl yatağa bağlı yaşayan, düzgün konuşamayan, derdini anlatamayan, tuvalete gidemeyen, sürekli bakıma muhtaç babaanneme bir of bile demeden baktı. ona türküler söyledi, gözünün içine baktı ihtiyacı var mı diye. babaannemi kaybettik, iki yıl yasını tuttu, yalvardı "allah'ım beni de al yanına." diye. sonra kalpten kaybettik kendisini. çok sevdiği eşinin yanına yatırdık. arkasında hepimize yazdığı sıcacık mektuplar kaldı.