türk televizyon izleyicisine hitap etmeyen dizi. bizim insanımız basitlikleri sever, çünkü bu neden böyle acaba sorusu sordurmayan, kafa çalıştırmayı gerektirmeyen basit neden-sonuç ilişkisine dayalı gerilimler görmek ister. hepimiz haftada 5 dizi takip eden annelerimizi göz önüne getirelim, çoğu başka bir iş yaparken fonda ses olsun diye izliyor dizileri enstrümental müzik gibi. bu yüzden breaking bad tipi dizileri sevmiyoruz. öyle iki sezon sonra ortaya çıkan detaylar, başka dizilere, filmlere, kitaplara göndermeler, bulmaca gibi diyaloglar bize ters.

peki ne gösteriyor bu dizi? lisede öğretmenlik yapan orta yaşlı yetenekli ama loser, karısı eve üç beş kuruş girsin diye internetten biblodur çerçevedir al-sat yapan bir adamın, çeşitli çevresel etkiler sonucunda nasıl zıvanadan çıktığını gösteriyor. dizi bir psikolojik gerilim aslında yani. mesela bizde olsa, kanser olduğunu öğrendikten sonra ertesi bölüm elinde molotofla yakarım bu gezegeni diye gezer. ama bu dizide bunu o kadar yavaş ve olağan seyrinde yapar ki hak da verirsiniz adama. bir karakterin evrimini, dönüşümünü izlersiniz. zaten amerikan seyircisi de bunu bir polisiye olduğu için değil, çok iyi bir aile trajedisi olduğu için seviyor.