içimdeki düşünceleri bu ara teke indirgedim. bir düşünceden daha çok bir soru aslında, "neden asla akıllanmıyorum?" gerçekten neden asla akıllanmıyorum?

bir şeyler yaşıyor ve bu yaşadığım şeylerin sonuçları tarafından kötü şekilde etkileniyorum. aradan zaman geçiyor ve hayatım yine sonuçlarıyla kötü etkilendiğim yere geliyor. işte o an aklımdan, geçmişte yaşadığım ve sonuçlarından ne kadar kötü etkilendiğim geçse de durdurmaya yetmiyor, yine yapıyorum. yine giriyorum o yanlış denizlere ve yüzüyorum. sonuçlarını umursamıyorum. sonuçlarının ne kadar kötü olacağını umursamıyor o andan zevk almaya bakıyorum. ama o an bittiğinde sonunda yine başa döndüğümde ve düşünce geri geldiğinde şu an olduğu gibi aklımdan geçen tek bir cümle ve tek bir soru oluyor; asla akıllanmıyorsun, neden asla akıllanmıyorsun?