sait faik hikaye armağanı’na o kadar layık ki. çünkü yazarın sait faik’i ne kadar okuduğu, ne kadar içselleştirdiği ve ne kadar özümsediği, kitabın her satırında, her hikayesinde okuyucuya göz kırpıyor. kitabı alma isteğim, önsözü ile oluşmuştu. yazarı hiç tanımasam da kitabın adı ve iliştirdiği o söz ile okumaya başladım. henüz dördüncü hikayede olsam da geldiğim noktaya kadar kendime, bu yazarın neden sözüm ona saçma sapan yazarlar kadar tanınmadığı sorusunu sordum. sanırım anlatmak istediğini süslemeden, yeterince açık, sade ve samimi şekilde yansıttığı ya da tanınmış öykü yazarlarının heybetinin gölgesinde ilerlediği için.

güle güle, keyifle bazen hüzünle okunacak bir kitap.