bunaldım gerçekten, kendi kendime yakıştıramadığım bir öfkem var ezelden beri, ne yapalım çocukluktan böyle görmüşüm sürekli, değiştirmek adına bu huyumu az da uğraşmadım değil. aslında bulunduğum noktadan da memnunum, değişmek, iyi olacağını hissettiğin yöne doğru gittiğini hissetmek iyi hissiyat, hızın ne olursa olsun, o yöne gidebildiğini gördüğün sürece sorun yok.

bunalmama sebep, son zamanlarda hiç bir işimin rast gitmemesi, tamam pozitif kal, tamam öfkelenme, kötü bir düşünce yapısıyla insan hareket etmeye, karar vermeye başlayınca, durumu iyice toparlayamayacağın bir hale sokabiliyorsun kendi kendine bunu da çok iyi biliyorum.

ama birazcık destek yahu, şansım mı, kader mi, thor mu tanrı mı, kim destek oluyorsa artık herhangi bir şey yoluna girebilir mi? çok az da olsa rahatlayabilsem güzel olur çünkü...

alınacak ders; hayatınızda istediğiniz şeyler yolunda gidiyorsa kıymetini bilin, o çizginin dışına bir çıkıldı mı abovv.