bir önceki patlamadan sonra kızılay civarında her köşe başında polis duruyordu. geçen hafta asker olan arkadaşım bahçeli'de fazla gezme bomba ihbarı var demişti. yakınımı ziyarete askeriyeye gittiğimde nizamiyede duvarların boy boy istihbaratı alınmış teröristlerin fotoğraflarıyla dolu olduğunu gördüm. bu olay bekleniyordu. içimden polisin köşede beklemesiyle nizamiyeye konan fotoğraflarla bunun nasıl engellenebileceğini sormuştum kendime. sorulacak çok soru var. ama cevaplayacak kimse yok. buna demokrasi deniyorsa, bir türlü sorumlu bulamıyorsak bu ülkede yine başarısız olacağız. şu ülkede birileri kılını kıpırdatıp istifa bile etmiyor. etmek isteyen bile engelleniyor ki sonra etmek istemeyenlerden de beklenmesin. ilk bomba patladığında istifa gelseydi, ondan sonra gelen bilecekti ki bomba patladığında bende yokum artık. ona göre çalışacaktı, asılacaktı. ama şimdi kınayıp konuyu kapatacaklar yine. kalan sağlar bizim diyecekler. bu ülke nedense bu hale geldi bir şekilde. 9 kişiyi daha önce aynı yerde gasp etmiş kişi yakalanmazken, 10. kişi de savcı tanıdığı olana denk gelince aynı gün yakalanabiliyor. insana değer bu topraklarda kaybolup gitmiş. amcam bir fransızca dil sınavında 1. olunca 6 aylığına fransa'ya gönderiliyor ödül olarak. döndüğünde soruluyor haliyle oralar nasıldı diye. verdiği cevap çok manidar; ilk defa insan olduğumu hissettim...