ölmek istemiyorum ama yaşamak da artık.bunca acı, imkansızlık, zorluk içersinde bir şeyleri yeşertemiyorum.gücüm artık hiç bir şeye yetmiyor.öbür taraf var mı bilmiyorum ama bunca yalnızlık ve acı bu dünyada maruz kalırken ve daha bir çok olumsuz şeyleri olumluya çevirmeye çalışırken kendimi duvarı çiviyle ortadan kaldırmaya çalışan mahkum gibi hissediyorum.nefes almak bile külfet haline geldi.