size bir şey söyleyeyim mi? etrafta kimsecikler yoktu. ama ben yine de bir halt anlamadım. çünkü saçma sapan bir şekilde gerçekleşti. keşke hiç olmasaydı. pişmanım. ilk öpücük kontenjanımı bu saçmalığa ayırmaktan çok duygu yoğunluğu ve hislerimin etkisiyle değil adeta planlanmış gibi öpüştüğüme pişmanım. o zamandan beri hiçbir şeyin ilkine kıymet vermem. sonuncusu daha kıymetli bence. ilkti ve berbattı. hatırlıyorum ama hatırlamak istemiyorum. ilk diye anlam atfedilen bu durum daha ne kadar rezil hale gelebilir ki? şimdi bunun ilk olmasının bir anlamı mı var yani? kesinlikle yok. o saçmalığın tek özelliği kronolojik olarak ilk sırada olması.