insanların hayatlarına bir anda dalıp sonra bir anda çıkan insanları hiç anlamayacağım.. bu ister zamanla çok iç içe olunan biri olsun, ister şöyle bir değip geçen... fark etmiyor ki, gelip senden otlanmış oluyor her halükarda ya da menfaati ölçüsünde.. kimi zaman cesaret yoksunluğu diyorum; öyle kör, öyle aciz.. hele ki bu insanların bir birey olarak, toplumda aldıkları sorumlulukları ve kapladıkları alanı gördükçe, içimde tiksinme ve acıma karışımı bir his zuhur ediyor.. kimini çok çekingen bulmak ile birlikte, zayıflıklarına gösterdikleri teslimiyete şaşırıyorum. kiminin ise fütursuz halleri çileden çıkarıyor. bu kadar kolay olmamalı diye iç geçirdiğim esnada, kendi direncimin sınırlarına lanetler okuyorum. beni bu kadar azimli, kararlı, dahası candan yapan hallerime kızıyorum fevkalade. nasıl kızmam ki? insanların her konuda feryat figan ağıtlar yaktığını okuduğum esna ile yaşadıkları ve hatta yaşattıkları bu duygu durumunun bipolar hale evrilişine şahitlik etmek insanı çileden çıkarıyor..

hayat evet kolay değil. sizin istediklerinizi sürekli verecek kadar hele hiç kolay değil. şımarık halleriniz ve şikayetçi isyankarlığınız vız gelir tırıs gider, bence yani..